Maand: december 2025

Kijk het begon bij deze doos met lichtjes. Ze stonden in het rek bij de Lidl. Hans probeerde mij er nog van af te brengen, maar dat was onbegonnen werk. En ja, ik had gewaarschuwd moeten zijn, omdat veel van die doosjes open waren geweest en de inhoud daarvan niet meer helemaal paste in dat doosje. Die waren dus retour gekomen.

Het was al dagen steeds mistig en donker. Dan gaat zich een schaduw nestelen in je hoofd. Een beetje zon in de laatste dagen naar de kortste dag van het jaar is altijd welkom, maar dit jaar hebben we te maken met een “zonvakantie”. Heel saai en vooral ook heel somber. Juist dan zijn extra lichtjes altijd gezellig en welkom.

Dit is die doos. Zeg nou zelf 440 ledlampjes in de vorm van sterretjes, daar zou denk ik iedereen wel vrolijk van worden.

Maar er was ook nog iets anders. De Belgische vlag. Dat klinkt vreemd, maar dat is de naam van een plant. Een plant met rood/gele belletjes of balletjes, het is maar net hoe je het ziet. Nou, ik zag er balletjes in en bedacht dat ik dit jaar de plant graag wilde aankleden met lichtjes en parelkettingen. Geen gezeul met kerstbomen, geen gedoe met kerstballen, waarvan er elk jaar weer minder overblijven.

Het duurde een paar dagen voordat het plan in werking kon gaan. De plant staat namelijk in een hele grote zware pot op een tafeltje. Dit geheel moest verschoven worden, zodat ik er vanuit de woonkamer zo naar kan kijken. Die plant staat namelijk in de serre. Al sinds bijna twee jaar en eerlijk gezegd is deze plant de vier jaar daarvoor niet zo gelukkig geweest als deze laatste twee jaar. En gisteren kon het dan eindelijk beginnen. Het aankleden van de serre tot kerststal.

Hans pakte het doosje en haalde er een enorme kluwe lampjes en draadjes uit. We begonnen ieder aan een kant met ontwarren. Tijdens het ontwarren vertelde ik Hans dat ik mijn moeder vroeger altijd mocht helpen met het uit de klit halen van kluwen wol (ik schijn daar als kind heel veel geduld voor gehad te hebben. U leest het al: verleden tijd), die tijdens het uithalen van één of andere trui helemaal in elkaar verstrikt was geraakt. Ja, ja, mijn moeder was al héél vroeg met recyclen. Maar ook deze lampjes vroegen vooral om héél véél geduld.

440 ledlampjes uit een heel klein doosje. Bijna klaar. Of… toch niet?

Hoewel het me nog niet direct was opgevallen keek ik nog even in het doosje of er misschien een gebruiksaanwijzing bij zat. Vooral ook omdat dit een gordijn wordt genoemd. En ja, gordijnen die moeten hangen. Ik vond zeker de gebruiksaanwijzing onderin het doosje maar wel onder 440 plastic sterretjes in een plastic zak.

Toen drong het pas tot me door dat de Lidl werkelijk heeft gedacht dat wij 440 plastic sterretjes aan 440 van die kleine k🤬t ledlampjes zouden prikken.

Eigenlijk vertelde die gebruiksaanwijzing ook niet veel en zeker niet hoe we dit “gordijn” dan zouden moeten ophangen. Maar gelukkig kunnen we ook nog zelf denken, daar hebben we de Lidl dan weer niet voor nodig. Hans haalde in de garage een rol staaldraad en daar regen wij dan weer het “gordijn” aan. Eerst wel even testen of de lampjes het doen voor het ophangen, dat leerde ik vroeger al van mijn vader. Mijn vader had dan weer de juiste ervaring met het inrichten van de kerstboom. Eerst de lampjes testen. Die gaven licht. Uren werk voor iedereen met ballen en allerlei andere versieringen, stekker in het stopcontact en dan niets. Geen licht. Dan bleek één van de lampjes een beetje los te zitten. Maar welke? Die snoeren waren toen ook al heel lang. De kerstboom weer leeg halen was geen optie. Dan heel voorzichtig, stuk voor stuk die lampjes aandraaien. Staand op de keukentrap, naast de kolenkachel die toen nog flink opgestookt moest worden, omdat de winters ook nog echt héél erg koud waren. Zweet op zijn voorhoofd, het geluid van vallende ballen ontkennend en dan vloekend als hij van die keukentrap afstapte, midden in het dunne glas van de gebroken kerstballen. Dan zat de sfeer er echt goed in bij ons thuis. In de jaren daarna werden eerst alle lampjes goed aangedraaid, voordat ze de kerstboom in mochten.

Maar gelukkig brandden al onze lampjes en die bleven ook branden tijdens het ophangen. Nu kon de Belgische vlag op haar plaats geschoven worden en het versieren kon beginnen.

De Belgsiche vlag in al haar schoonheid.

Maar nu ik zo aan het schuiven was geweest met al die planten zag ik daar ineens die prachtige laurier staan. Helemaal kaal. Terwijl de laurier hier al jaren dienst heeft gedaan als kerstboom. Ach ja, het komt wel goed met mij als ik ook nog medelijden met een laurierboompje krijg. Inderdaad, parels en ballen sieren haar dit jaar toch weer. Maar dit keer wel zonder lichtjes, want de Belgische vlag blijft dit jaar het middelpunt van schoonheid en licht.

En zo ziet de serre er dan uit in de avond. Het woord “gordijn” dekt hier de lading niet. Het is meer een vreemd uitgevallen volant of ook wel cafégordijn genaamd. Nee, terugbrengen naar de Lidl, daar hadden we geen zin meer in. En ach, het hangt nu toch wel lichtgevend te hangen. Maar eerlijk is eerlijk, Hans had wel gelijk toen hij zei dat er onzin in die doos zat. Maar tegelijk denk ik dan weer: dan had ik nu geen vrolijke blog kunnen schrijven.

En wat betreft die plastic sterretjes? Wie zin heeft in een “lichttherapie” mag gerust een keer langs komen.