Dag: 2 januari 2025

Dat begon al goed. Ik was voornemens om een blog te schrijven vóór het nieuwe jaar. En inderdaad dat doe je dan op de rand van het oude jaar. Ik had ook driftig zitten schrijven maar de woorden die ik teruglas bevielen mij niet. Weg ermee dan maar. In de vuilnisbak. En weer keek ik tegen een lege pagina aan. En toen ik dan toch eindelijk het heilige vuur kreeg viel de stroom uit. Oudejaarsdag om 15.15 uur. Alles donker.

Gelukkig kwam een deel van de stroom, hoe vreemd dat ook klinkt, weer snel terug. Maar de keuken en Hans’ werkkamer bleven gehuld in het donker. Bij controle bleek de stroomstoring niet bij ons te zitten maar in het hele dorp en het was fase drie die de problemen bracht. Tja, dan ga je niet zitten schrijven natuurlijk. Ik had me trouwens ook al voorgenomen om minder snel hardgrondig te vloeken als ik ergens van schrik. Maar ook dat voornemen liet ik even varen toen het donker plotsklaps inviel.

Omdat de badkamer wel voorzien was van stroom, toog Hans naar de garage om allerhande snoeren te halen, om zodoende de wifi en zijn computer weer in werking te brengen. Op zich geen makkelijk karwei maar het lukte wel. Nu was de keuken ineens een gevaarlijke plek. Want donker en vol met snoeren op de vloer. Tegen de tijd dat alle stekkers opnieuw waren ingeplugd, kwam de stroom weer terug. Dat was drie uur later. Terwijl ik het koken eigenlijk al opgegeven had en bedacht dat we dan maar koude salade zouden gaan eten. Mijn voornemens waren om deze oudejaarsavond allerlei lekkere dingetjes te maken. Gelukkig bracht een stuk zalm uitkomst. Wel anders dan voorgenomen, maar toch.

En gisteren was dan zo’n echte nieuwjaarsdag. Ik had me voorgenomen iedereen persoonlijk te schrijven, in plaats van een algemene wens voor 2025. Maar door alle telefoongesprekken ontbrak mij de tijd om dat alsnog te doen.

Ook kwam ik er gisteren achter dat ik een echte hondenfluisteraar ben. Ik was bezig in de keuken met een kippenborst. Twee prachtige filets die dan voor één keer weer te veel zijn. Ik sneed de filets uit, deed er eentje in de vriezer en maakte van de botten en het vel een bouillon. De andere filet bleef achter op de plank op het aanrecht. Hans riep mij om mij iets te tonen, ik liet de keuken even voor wat hij was. Kwam niet veel later terug en zag een lege plank. “Waar is die kipfilet”? Bence legde zijn oren plat op de kop, sloeg zijn ogen neer en wilde in een soort tijgersluipgang de keuken verlaten. Dus ik stelde die vraag nog maar eens opnieuw: “Waar is die kipfilet”? Hij liep naar het aanrecht, legde zijn poten erop, keek naar de plank en weer die oren plat. Wat maar weer eens bewijst dat de hond en ik elkaar heel goed begrijpen. En hiermee tegelijk mijn voornemen om de keuken niet alleen te laten als er een hond in de buurt is.

En zo eindigde het oude jaar en is het nieuwe jaar alweer twee dagen oud. Bij deze dan maar onze wensen voor jullie hier uitgeschreven. WIJ WENSEN JOU EN DE JOUWEN EEN FANTASTISCH 2025 TOE. DAT HET MAAR EEN INSPIREREND, LIEFDEVOL, VRIENSCHAPSVOL, VREDEVOL, GELUKSVOL, GEZONDHEIDSVOL NOU JA VOL VAN GOEDE VOORNEMENS JAAR MAG WORDEN!!!